"Choćby kto królem był, a świata nie znał - na żaden szacunek nie zasługuje" ~ Tacza Bacza [podczas audiencji u księcia Hujwia II gdy ten zapytał gdzie leży kraina jego wroga]


To już X wydanie Wielkiego Szklanego Atlasu, tworzonego przez najwybitniejszych profesorów czołowych Uniwersytetów z Unii Naukowej. Wszyscy chcemy podziękować całej Unii, sponsorom, wydawcom i Wam - drodzy czytelnicy, za możliwość regularnego wydawania największego kompendium wiedzy o naszym świecie. Radują nas wszelkie postępy w odkryciach i nauce, dzięki którym każde kolejne wydanie jest bogatsze i prawdziwsze, a my mamy wciąż coraz więcej pracy nad tak wspaniałym projektem.
Szczegółową listę osób i stowarzyszeń zaangażowanych w szlachetną pracę nad tym dziełem zamieszczamy na stronach ostatnich by już czytelnika nie nużyć i pozwolić mu na zgłębianie tajemnic świata na tyle długo by te przestały być już tajemnicami.

W poważaniu
Zespół Unijnych Redaktorów Atlasu Szklanego

Niżej znajduje się spis krain, fauny i flory z nieodzownymi elementami historycznymi. Rzeczą nową zaś jest niniejsze abecadło, jakie powstało w wyniku burzliwej dyskusji akademickich oraz intensywnej wymianie listów. "Co bowiem zrozumieć ma obywatel z całego Atlasu, jeśli nie wie gdzie żyje? Ileż to dzikich ludów, o zupełnie odmiennym postrzeganiu świata ma swe wierzenia i przekonania! Czy taki, z szacunkiem dla dzikich, dzikus, po mozolnej nauce czytania może co zrozumieć jeśli jego samoświadomość tłucze się i kłóci z tą do jakiej przez stulecia doszły wspólnymi siłami Imperia Środka? Ni on, ni całe jego plemię nie dysponuje wiedzą tak mozolnie zdobytą, jak my, mości Panowie. Dzicy to margines. Wszak już wiemy, że całe państwa z dzikich stepów potrafią mieć ułożenie w głowie inne zupełnie od naszego. W głosowaniu tymże jestem więc za podaniem suchych i tylko z pozoru oczywistych faktów o Wielkim Słoju. Nawet nasze dzieci po dowiedzeniu się z kim sąsiaduje nasze państwo, spytają się - czymże jest państwo?"
Ta wypowiedź profesora Mądrzeja świetnie podsumowuje celowość podania poniższych informacji, które z zadowoleniem przedstawiamy:

W chwili wydania X Tomu niniejszego Atlasu, jest rok 1900. Koniec to wieku XIX, a początek XX. Wieki bowiem liczy się najprościej metodą: 19 z przodu daty + 1 = 20, więc wiek dwudziesty. Jednak wiek każdy zaczyna się od tejże metody + 1, stąd wiek XX w istocie zacznie się w roku 1901. Numeracja ta jest jednak prosta i co ważniejsze, skuteczna.
Wieki te liczy się od początku naszej ery. Era to kilkanaście wieków, liczonych od ważnego wydarzenia. Rozróżniamy dwie ery. Nasza rozpoczęła się z chwilą pierwszego odnotowanego przypadku dotarcia do granicy świata. Dokonał tego Granicświat wraz ze swymi podwładnymi podczas wielkiej ucieczki. Od jego imienia granicę świata nazywamy granicą świata. Granica ta najbardziej przypomina szkło. Nocą jest za nią majestatyczna i niepokojąca ciemność, dniem zaś rozmazane światło od którego bije słabe ciepło.
Całość świata nazywamy Szukamdziewczynlandią.

Dopiero w roku 1769 na bazie coraz liczniejszych odkryć granic świata w różnych miejscach globu Zbieracz Wiadomość zebrał wiadomości dotyczące geografii świata i wraz z uczonym Tołstojem Krzywolicznym ustalił obowiązująca do dziś Teorię Wielkiego Słoja według której świat ma kształt słoika, a nasz poziom ziemi leży w niecałej jego połowie. Z czasem teoria ta zyskała zwolenników i jest do dziś potwierdzana szeregiem odkryć.
Świat, patrząc z góry, jest więc płaski (ma granice) i jest okrągły (kształt słoika). Na jego krańcach leży wieczny śnieg wraz z lodowcami. Tylko przy samej granicy świata wszystko znów przechodzi w tundrę, jak przed lodowymi krainami.
Stulecia wypraw morskich, na czele z Szczezorym Morzopławem wykazały, iż przy lewej granicy globu znajduje się ocean pełen słonej wody, oddzielający dwa kontynenty - kontynent Środka (większy, na którym się znajdujemy - mylnie nazywany Środkiem od przekonania, iż leżymy w środku - nazwa jednak pozostała) oraz o wiele mniejszy kontynent Stepowy (słabo zaludniony, pełen stepów).
Drugi kontynent okazał się być zamieszkały przez ludzi o bardziej żółtej cerze, mniejszych lecz silniejszych. Broni palnej jednak nie znali, więc w 1629 kiedy to zostali odkryci wpierw handlowali by już w 1633 być ludem podbitym przez naszą, wyższą cywilizację. Zwą się Żapanami, mimo ich wewnętrznych podziałów, a ich kultura jest tak niska, że aż nie warta wymieniania. Służą w domach, fabrykach i plantacjach. W zamian zyskują dostęp do cywilizacji, wszelkiej jej dóbr i środków.


Żapan Karkienka służący w Armii Carskiej

Rasa ludzka jest jasna, potocznie rzecz ujmując biała. Ludy różniły się kształtem nosów, wzrostem bądź kolorami oczu, jednak z biegiem wieków, jeszcze w poprzedniej erze wszystko się wymieszało pozostawiając rasę w miarę jednolitą. Jesteśmy jedynymi istotami dysponującymi inteligencją, a naszą siłą jest przekształcanie środowiska do własnych potrzeb. Przez drewno, poprzez węgiel opanowaliśmy siłę pary, a ostatnimi czasy również elektryczności. Zbudowaliśmy sieć kolei żelaznych, telegrafy i maszyny do pisania. Okiełznaliśmy proch oraz jego mieszanki. Od stulecia spoglądamy w gwiazdy, księżyc, słońce i inne obiekty nieba. Dokonujemy również głębokich odwiertów. Stalowe statki, pancerniki pływają po ogromnych jeziorach i oceanie, a od lat kilku odnotowujemy udane próby krótkotrwałego unoszenia się w powietrzu na specjalnej maszynie. Przestworza zwiedzamy już balonami.

Siłą i centrum cywilizacji są Imperia Kontynentu Środka. Układ polityczny jest stabilny. Najstarsze i wypróbowane przez czas mocarstwa tworzą dwa polityczne bloki - Unicję i Marchię. Tworzymy państwa federacyjne, wchłaniając wiele mniejszych narodowości. Ustrojami dominującymi jest monarchia i demokracja. Jesteśmy doświadczeni rewolucjami społecznymi i przemysłowymi. Skupiamy się na rozwoju nauki, logicznego myślenia. Mimo obowiązujących religii państwowych jesteśmy tolerancyjni, a naszym ostatnim osiągnięciem w humaniźmie jest Karta Praw Człowieka, podpisana przez wszystkie państwa globu. Prowadzimy rządy prawa i sprawiedliwego sądownictwa, które musi sprostać wymaganiom nowych czasów (stąd stosowanie łagodniejszych kar w przypadku szoku bądź amoku). Obywatele cieszą się wolnością słowa i przekonań, będąc jednocześnie świadomymi słuszności obecnego systemu.

Świat słoika rozróżnia cztery pory roku. Jest to wiosna, lato, jesień i zima. Wieczna zima panuje na biegunach, okrągłym paśmie rozciągającym się wokół granicy słoja. Im bliżej środka słoja, tym cieplej. Zachód głównego kontynentu jest bardziej zurbanizowany od wschodu. Drugi kontynent zaś służy koloniom, a jego przyroda jest wciąż ochoczo badana i wykorzystywana.
Caralandia jest państwem największym, rządzonym obecnie przez cara Clausa Santę II. Charakterystyczną jej cechą jest większy niźli zwykle rozrost biegunów na wschodzie, ogromne stepy i duże połacie lasów. Zachodni kraniec państwa jest mocno zurbanizowany i skupiony wokół stolicy Stolicsburga, Obleśni oraz innych większych miast. Większość terenu pokrywają jednak wsie z ogromnym potencjałem ludzkim.
Państwem granicznym na zachodzie jest Grzeszolandia, najmłodsza spośród wielkich imperiów. Na południowym zachodzie jest jej sojusznik - Galilandia. Wspólnie zajmują środek kontynentu, a położone za nimi Żabjolandia wraz z Flegmolandią tworzą naturalnych sojuszników Caralandii i zaliczają się w poczet Unicji (zaś Grzeszolandia z Galilandią w Marchię, zwaną również punktem G od nazw państw ją tworzących). Wszystkie te państwa zaliczane są do grupy mocarstw, choć istnieją również inne ludy i tereny.

W wielkim skrócie właśnie tak wygląda obraz współczesnego nam świata. Wielki Słój jest światem ogromnym, jednak skończonym i właśnie dlatego wymaga naszej dbałości o niego. Wszyscy wierzymy w magię przełomu wieków i to, że ludzkość zmieni swe cele i priorytety. Czy to dzięki stabilnej polityce, czy też głoszonej przez niektórych Wielkiej Wojny, która zakończy wszystkie wojny i przyniesie oczyszczenie.
W następnych wydaniach wstęp też również będzie obecny oraz prawdopodobnie poprawiony.


Nowoczesny pojazd kolejowy na budowie linii w Kamiennostepie, Caralandia